Από τι κινδυνεύουν οι συντάξεις παγκοσμίως
Του Γ. Αγγέλη
Τα ασφαλιστικά Ταμεία και οι ασφαλιστικές εταιρείες δέχονται ισχυρές πιέσεις καθώς οι “ασφαλείς” ομολογιακές αποδόσεις των χαρτοφυλακίων τους εξανεμίζονται από την ταχύτατη διολίσθηση των αποδόσεων στις αγορές ομολόγων.
Σύμφωνα με τα νεότερα διαθέσιμα στοιχεία, η νομισματική πολιτική των Κεντρικών Τραπεζών απέναντι στην διπλή κρίση της ύφεσης και του covid 19 συμπιέζει ολοένα και περισσότερο τις αποδόσεις των ομολόγων σε μηδενικά ή αρνητικά επίπεδα.
Συνολικά τα διαθέσιμα στοιχεία καταγράφουν έναν όγκο ομολογιακών τίτλων παγκοσμίως ύψους 14,6 τρισ. δολαρίων, που έχει ήδη περάσει σε αρνητικές αποδόσεις.
Το χειρότερο όμως είναι ότι ο όγκος αυτός αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς καθώς οι Κεντρικές Τράπεζες είναι υποχρεωμένες να επεκτείνουν τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης με αρνητικά επιτόκια σαν ανάχωμα στις συνέπειες της ύφεσης και των συνεπειών υποτροπής της πανδημίας. Υπολογίζεται ότι ο όγκος αυτός μέχρι το τέλος του έτους θα έχει ξεπεράσει τα 17 τρισ. δολάρια.
Παράλληλα όμως η συμπίεση αυτή των αποδόσεων έχει “κατεβάσει” σε πολύ χαμηλά επίπεδα συνολικά τις αποδόσεις των ομολόγων στη δευτερογενή αγορά.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία, σε παγκόσμια κλίμακα το 60% των τίτλων διαπραγματεύεται με αποδόσεις αρνητικές ή το πολύ έως και 1%…
Αν λάβει υπ’ όψη του κανείς ολόκληρο τον όγκο των ομολόγων που διαπραγματεύονται με αποδόσεις έως και 2% (δηλαδή σε ένα φάσμα αποδόσεων από αρνητικές μέχρι και 2%), τότε αυτός ξεπερνά το 85% των συνολικά διαπραγματεύσιμων τίτλων.
Ενδεικτικό μάλιστα της ποιότητας των τίτλων είναι ότι ομόλογα με αποδόσεις πάνω το 2% – 3% θεωρούνται υψηλού κινδύνου, αλλά παρ’ όλα αυτά αποτελούν στόχο υψηλού επενδυτικού ενδιαφέροντος λόγω των αποδόσεών τους…
Με δεδομένο ότι οι διαχειριστές των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών ταμείων είναι υποχρεωμένοι να διασφαλίσουν “αποδόσεις” ικανές να ανταποκριθούν στην εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων για συντάξεις και ασφάλεια υγείας έχει παρατηρηθεί μία ολοένα αυξανόμενη διεύρυνση σε επενδύσεις υψηλότερου κινδύνου, οι οποίες επιχειρείται να καλυφθούν με ανάλογο hedging.
Σε κάθε περίπτωση πάντως και για όσο η νομισματική πολιτική των Κεντρικών Τραπεζών εξακολουθεί να παραμένει “παγιδευμένη” στις ανάγκες παροχής “φθηνής” ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα και στην στήριξη του δημόσιου χρέους (προγράμματα QE) τα ασφαλιστικά και τα συνταξιοδοτικά Ταμεία θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν ασφυκτικές πιέσεις στην εξυπηρέτηση των συνταξιοδοτικών συστημάτων.
Οι πιέσεις αυτές θα αυξήσουν ανάλογα τις δυσκολίες και τα εμπόδια για τις μεταρρυθμιστικές προοπτικές μετάβασης στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
