ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩΝΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ: ΑΚΡΙΒΑ ΤΑ ΕΝΟΙΚΙΑ, ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ !!!
Τα άγνωστα, μέχρι στιγμής, αίτια που οδηγούν στο «ξεζούμισμα» των ενοικιαστών για την εξασφάλιση στέγης αλλά και στην αύξηση των αστέγων, περιγράφει ενημερωτικό έγγραφο του Ευρωκοινοβουλίου, που μόλις προχθές δόθηκε σε ευρωβουλευτές και άλλους επιλεγμένους παραλήπτες.
Στο έγγραφο, κατ’ αρχήν, αποκαλύπτεται ότι σ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν υπάρχει επίσημος, νομικός ή κανονιστικός ορισμός του όρου «προσιτή στέγαση» και ως εκ τούτου, δεν μπορεί να προσδιορισθεί με ακρίβεια, η αναλογία, μεταξύ του καταβαλλόμενου ενοικίου και του διαθέσιμου εισοδήματος των ενοικιαστών, από χώρα σε χώρα της ΕΕ.
Το έγγραφο παραπέμπει και στην αρχική πλήρη μελέτη για το οξύ αυτό πρόβλημα, στην οποία περιλαμβάνεται μια σε βάθος επισκόπηση της κατάστασης στέγασης στο ΕΕ.
Στο έγγραφο, ωστόσο, διαπιστώνεται ότι, το κόστος ενοικίασης ολοένα και καλύπτει μεγαλύτερο ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών, εξαιτίας, κυρίως, της έλλειψης πολιτικών στέγασης, σε εθνικό και κοινοτικό επίπεδο.
Υπογραμμίζεται δε, ακόμη, ότι:
– Μεταξύ 2010 και 2018, το μέσο κόστος στέγασης παρέμεινε σταθερό σε επίπεδο ΕΕ και κάλυπτε το 40% και πλέον, του διαθέσιμου εισοδήματος των ενοικιαστών.
– Πρόσφατα, η κατάσταση επιδεινώθηκε στα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος και το 2018, το 38% των νοικοκυριών που αντιμετώπιζαν κίνδυνο φτώχειας, διαπιστώθηκε πως πλήρωναν για το ενοίκιο τους, πάνω από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματος τους.
– Παράλληλα, σ’ έναν αριθμό χωρών-μελών της ΕΕ, αυξήθηκαν οι άστεγοι, τόσον λόγω της αύξησης των ενοικίων όσον και λόγω της έλλειψης πολιτικών, για την εξασφάλιση στέγης σε προσιτές τιμές.
– Ένας από τους βασικούς παράγοντες, που προκαλεί αύξηση στο κόστος στέγασης είναι η λεγόμενη χρηματοδότηση της στέγασης (ο μετασχηματισμός του κόστους στέγασης σε χρηματοοικονομικό περιουσιακό στοιχείο ή εμπόρευμα).
– Ένας άλλος παράγοντας είναι η αυξανόμενη παρουσία και δραστηριότητα των πλατφορμών οικονομικής συνεργασίας για βραχυπρόθεσμα καταλύματα (π.χ. Airbnb, HomeAway), που επηρεάζει αρνητικά την πρόσβαση σε προσιτή στέγαση επειδή μειώνει την προσφορά διαθέσιμων κατοικιών στους κατοίκους της περιοχής και αυξάνει τις τιμές.
Στο έγγραφο υποβάλλονται, μία σειρά από προτάσεις, για την αντιμετώπιση του κοινωνικού, αυτού, προβλήματος, όπως:
– Επαναπροσδιορισμός των μέτρων εξασφάλισης στέγασης, στον τομέα της προσφοράς από τοπικές και εθνικές κυβερνήσεις (π.χ. ανάπτυξη προσιτής δημόσιας στέγασης, υποστηρίζοντας ενώσεις και συνεταιρισμούς στέγασης).
– Χρηματοδοτικές ενισχύσεις που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την υποστήριξη προσιτών έργων στέγασης από πλευράς προσφοράς, τα οποία ενδέχεται να είναι ιδιαίτερα σημαντικά, στο πλαίσιο της ανάκαμψης από την πανδημία COVID-19.
– Συστηματική παρακολούθηση κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων στις οικιστικές αγορές, σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.
– Ανάπτυξη ενός ενιαίου ορισμού της έλλειψης στέγης στην ΕΕ, που θα επιτρέψει τη συστηματική παρακολούθηση και σύγκριση του αριθμού αστέγων, με την αύξηση του κόστος στέγασης.
