Δέκα (10)  “διαπιστώσεις” που αφορούν το ‘Ουκρανικό’  !

Δέκα διαπιστώσεις από την έναρξη των επιχειρήσεων στην Ουκρανία

Γράφει ο Δήμος Βερύκιος

Ως ένα κορυφαίο «γεωπολιτικό παίγνιο» του 21ου αιώνα καταγράφεται στην παγκόσμια ιστορία, η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία την 5η πρωινή της 24ης Φεβρουαρίου 2022!

Πρόκειται για μια προμελετημένη κίνηση του Β. Πούτιν που θέτει τέλος στην μετασοβιετική περίοδο, κατεδαφίζοντας το μονοπολικό οικοδόμημα της «νέας τάξης» πραγμάτων που είχαν κατασκευάσει οι ΗΠΑ για λογαριασμό ολόκληρης της Δύσης.

Τα κανόνια του Πούτιν αναπόφευκτα αφαιρούν ζωές στην Ουκρανία και ξεριζώνουν αθώους πολίτες από τις πατρογονικές τους εστίες προκαλώντας μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση στην καρδιά της Ευρώπης!

Τα κανόνια του Πούτιν ξεβολεύουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πρωτίστως τους ολιγάρχες και την νομενκλατούρα της χώρας του, αλλά και το πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης και της Αμερικής. Σε ολόκληρη την υφήλιο προκαλούν ταραχή, καχυποψία και αβεβαιότητα!

Μια νέα περίοδος ξεπροβάλει! Εάν είναι καλύτερη ή χειρότερη από την προηγούμενη ή την προ-προηγούμενη η ζωή θα το δείξει!

Πάντως ένα είναι βέβαιον : Νέες σφαίρες επιρροής και ετερόκλητες συμμαχίες αναπτύσσονται εν μέσω πυρών στο παγκόσμιο γεωπολιτικό τοπίο και σε όλα τα επίπεδα, μεταξύ Εθνών, επιχειρηματικών κολοσσών, χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων…

Σήμερα στο φλεγόμενο μετα-σοβιετικό γεωπολιτικό τοπίο :

• Οι Ευρωπαίοι ξυπνάνε τρομαγμένοι και καλούνται βιαίως να ενηλικιωθούν…

• Οι Αμερικανοί αφήνουν τους Ευρωπαίους να «βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά» και οι ίδιοι αλληλοσπαράσσονται εντός ΗΠΑ για το εάν ο Πούτιν είναι καλός ή κακός… Οι Ρεμπουμπλικάνοι κατηγορούν τον Μπάιντεν ως ανίκανο να αντιμετωπίσει τον Πούτιν και οι Δημοκρατικοί κατηγορούν τους Ρεμπουμπλικάνους ως «5 φάλαγγα» του Πούτιν μέσα στην Αμερική. Κοινώς: Μύλος!

• Στη Μέση Ανατολή οι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ, τηρούν ουδετερότητα καθώς θεωρούν αδύναμο τον Μπάιντεν και πολύ πιο ισχυρό τον Πούτιν. Κλείνουν το μάτι στην Μόσχα διότι θεωρούν ότι η Ούασιγκτον ερωτοτροπεί με την Τεχεράνη ώστε να επα-ενεργοποιηθεί η συμφωνία για τα πυρηνικά !

Ας δούμε τις δέκα σημαντικότερες διαπιστώσεις, εν μέσω σφοδρών επιθέσεων στην Ουκρανία που συνθέτουν το παζλ της κρίσης και της επόμενης μέρας.

Προμελετημένη η εισβολή…

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 1η:

Ο Πούτιν εξευτέλισε το ΝΑΤΟ και δικαίωσε τον Μακρόν που διέγνωσε ότι είναι «εγκεφαλικά νεκρό»…

Το «αμάρτημα» του ΝΑΤΟ είναι ότι το 2018 δεσμεύτηκε ότι θα εντάξει στους κόλπους του την Ουκρανία ! Μια υπόσχεση που αποδείχτηκε ότι δεν ήταν ικανό να ικανοποιήσει . Το ΝΑΤΟ, όπως και η Ε.Ε το 2010 υποσχέθηκε ότι θα υπογράψει συμφωνία σύνδεσης με την Ουκρανία, κάτι που εκκρεμεί ακόμη…

Στο μεταξύ καλλιεργήθηκαν υπέρμετρες προσδοκίες στον λαό της Ουκρανίας για ένταξη τους στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ με αποτέλεσμα το πολιτικό προσωπικό της Ουκρανίας να μην μπορεί να αντιμετωπίσει την πίεση της Μόσχας και την ιδέα ότι η χώρα θα πρέπει να εγκαταλείψει το όνειρο της ένταξης στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσίας, οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι τυχόν ένταξη της Ουκρανίας στους δυο αυτούς Οργανισμούς της Δύσης θα σηματοδοτούσε την σύγκρουση με την Ρωσία, εξέλιξη που προφανώς και δεν επιζητούσαν.

Η Ρωσία αισθάνθηκε ότι περικυκλώθηκε απο το ΝΑΤΟ όταν η Εσθονία και η Λετονία έγιναν μέλη της Συμμαχίας. Μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, έχασε επίσης την πρόσβαση της στην Αδριατική Θάλασσα. Ενώ στην Μαύρη θάλασσα περιορίστηκε το εύρος των ναυτικών κινήσεων του Ρωσικού Στόλου απο την στιγμή που η Βουλγαρία και η Ρουμανία γίνονται μέλη του ΝΑΤΟ.

Αυτό έκανε την Μόσχα ανήσυχη και την ώθησε να προσπαθήσει να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας κοντά στα σύνορά της.

Για το Κρεμλίνο η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς την Ουκρανία, αποτέλεσε casus belli διότι ήταν ο πυρήνας της μεγάλης στρατηγικής του Πούτιν. Εάν η Ουκρανία έμπαινε στο ΝΑΤΟ θα ξέφευγε από την τροχιά της Ρωσίας!

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει αναφερθεί στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ως «η μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή» του 20ού αιώνα και, το 2018, σημείωσε ότι θα επιλέξει να αντιστρέψει αυτή την κατάρρευση αν είχε μια ευκαιρία να αλλάξει τη σύγχρονη ρωσική ιστορία. Αναμφισβήτητα, αυτό αντανακλά τον πυρήνα του οράματός του και της πορείας της χώρας του , το οποίο (όραμα) εξέφρασε με την ιστορική ομιλία του στη διάσκεψη ασφάλειας του Μονάχου το 2007, όταν δήλωσε ότι η μονοπολικότητα είναι αδύνατη στον σημερινό κόσμο και ότι το υφιστάμενο μοντέλο διεθνών σχέσεων «είναι λανθασμένο». Η αποκατάσταση του σοβιετικού παρελθόντος και της ανοικοδόμησης της παγκόσμιας τάξης φαίνεται ότι είναι το κεντρικό δόγμα του.

Επομένως η παρούσα πολεμική εμπλοκή είναι πιθανό να προκαλέσει θεμελιώδεις αλλαγές στους κανόνες που διέπουν τις διεθνείς σχέσεις. Η ακόρεστη όρεξη της Ρωσίας για να ανακτήσει όσο το δυνατόν περισσότερη πρώην σοβιετική επικράτεια, είναι πιθανό να παραμείνει σημαντική ανησυχία της διεθνούς κοινότητας. Γι αυτό προβάλει η ανάγκη να δημιουργηθεί νέα ισορροπία ισχύος μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης, διαφορετικά οι εντάσεις αυτές δεν θα κοπάσουν.

Αιφνίδια αφύπνιση

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 2η :

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αναγκάζει την Ευρώπη και την Δύση γενικότερα να αντιμετωπίσει πολλούς από τους κινδύνους που μέχρι πρότινος προσπαθούσε να αποφύγει, καθώς και να επανεξετάσει τις μέχρι τώρα στρατηγικές που θεωρούνταν αμετάβλητες.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία προκαλεί αιφνίδια αφύπνιση της ΕΕ στην ζοφερή πραγματικότητα με νέους γεωπολιτικούς κινδύνους.

Το πέπλο τρόμου που πλανάται πάνω από την γηραιά ήπειρο δεν αφορά μόνο την ανεξαρτησία της ενέργειας, αλλά και την οικοδόμηση μιας πραγματικής αποτροπής που θα υποστηρίζει αξιόπιστα την Αρχιτεκτονική Άμυνας και Ασφάλειας της Ε.Ε.

Την τελευταία τριαντακονταετία η ΕΕ έχει χαθεί σε εσωτερικές συζητήσεις, προβληματισμούς και διαφωνίες σχετικά με το δικό της οικοδόμημα Ασφάλειας, ενώ δεν ετοιμάζονταν για την αντιμετώπιση του νέου γεωπολιτικού κινδύνου στον σύγχρονο κόσμο.

Διαχρονική αδυναμία…

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 3η:

Η αδυναμία της ΕΕ για ενιαία άμυνα και εξωτερική πολιτική είναι διαχρονική. Η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ σε θέση να αναλάβει αξιόπιστα, έστω και υποστηρικτικό ρόλο, στις επιχειρήσεις που διεξήγαγαν οι ΗΠΑ, υπό την ΝΑΤΟική σημαία.

Από την στιγμή που οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να εμπλακούν στην Ουκρανία , άφησαν την Ευρώπη να βγάλει μόνη της το «φίδι από την τρύπα» και αμέσως φάνηκε η απειρία και η αδυναμία. Η ΕΕ αντέδρασε σπασμωδικά και χωρίς σχέδιο. Πχ όπως για παράδειγμα η διάθεση όπλων χωρίς στοιχειώδη προγραμματισμό και έλεγχο που προκαλεί μεγάλες αμφιβολίες αλλά και ανησυχίες για το που θα καταλήξουν τα όπλα αυτά. Την πρακτική αυτή είχαν εφαρμόσει οι ΗΠΑ κατά την διάρκεια των εξεγέρσεων στην «Αραβική Άνοιξη» που όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε, δημιούργησε περαιτέρω προβλήματα στην περιοχή της Βόρειας Αφρικής και ειδικότερα στην Λιβύη.

Παγκόσμια σύγχυση..

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 4η:

Η παγκόσμια πολιτική κινείται σε αχαρτογράφητα νερά με ακρως επικίνδυνους ελιγμούς και σε εξαιρετικά δύσκολους χρόνους.

Δείτε το γίνεται με την Τουρκία. Ο Τ. Ερντογάν χαρακτήρισε την εισβολή της Ρωσίας ως «βαρύ χτύπημα» στην περιφερειακή ειρήνη. Ταυτόχρονα προσφέρθηκε να μεσολαβήσει μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά έχει επικριθεί για την απόφασή της να αγοράσει το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα S-400. Πέρυσι, ο Πούτιν επέκρινε την Τουρκία για την πώληση των Drones Bayraktar TB2 στον ουκρανικό στρατό.

•Το Ιράν, εν τω μεταξύ, συνέστησε «αυτοσυγκράτηση» από τη Ρωσία και την Ουκρανία και κατηγόρησε τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για την απότομη κλιμάκωση στις εντάσεις.

• Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, για πρώτη φορά από το 1986 απείχαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, αποφεύγοντας να αντιταχθούν στη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση εναντίον της Ουκρανίας.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν αποκλείεται να αλλάξει τα ισχύοντα σε παγκόσμιο επίπεδο – είτε αφορά την υπεροχή της Δύσης στην παγκόσμια τάξη, είτε αφορά την κατανομή της κυριαρχίας και σε άλλες υπερδυνάμεις όπως την Ρωσία και την Κίνα.

Η μονοπολικότητα άντεξε μόλις τριάντα έτη και από την στιγμή που το πρώτο ρωσικό άρμα πέρασε επί ουκρανικού εδάφους, έφτασε στο τέλος της.

Η διεθνής υποκρισία…

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 5η : Η σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας αναδεικνύει τη διεθνή υποκρισία.

1) Η υποκρισία του ΟΗΕ.

• Το 2003, οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ χωρίς την άδεια του ΟΗΕ. Δεν υπήρξε καμία καταδίκη του Συμβουλίου Ασφαλείας λόγω του βέτο της Αμερικής. Επίσης, δεν επιβλήθηκαν συλλογικές κυρώσεις από χώρες σε όλο τον κόσμο ως αποτέλεσμα της επιθετικότητας της Αμερικής.

• Το 2014, η Ρωσία εισέβαλε στην Κριμαία στην Ουκρανία χωρίς την άδεια του ΟΗΕ. Και πάλι, δεν υπήρξε καμία καταδίκη του Συμβουλίου Ασφαλείας, αυτή τη φορά λόγω του δικαιώματος βέτο της Ρωσίας. Ωστόσο, επιβλήθηκαν αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις στη Ρωσική Ομοσπονδία (αυτό εμπίπτει στην αμερικανική και ευρωπαϊκή υποκρισία).

2) Η υποκρισία της Ρωσίας. Στη Συρία, η Μόσχα ήρθε να βοηθήσει τον Μπασάρ Άσαντ για να τον σώσει από τους συμπατριώτες του , τους οποίους προηγουμένως είχε βομβαρδίσει, φυλακίσει και αφήσει άστεγους και διωκόμενους. Τώρα, η Ρωσία έχει εισβάλει στην Ουκρανία για να σώσει τον λαό της, τον οποίο η Μόσχα ισχυρίζεται ότι καταπιέζεται από το καθεστώς Ζελένσκι.

3) Η υποκρισία του Ισραήλ. Το 1967, το Ισραήλ εισέβαλε σε τρεις αραβικές χώρες και μετά τα ψηφίσματα 242 και 338 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ απαίτησαν να αποσυρθεί από αυτά τα εδάφη σύμφωνα με την αρχή του «απαράδεκτου της απόκτησης εδαφών με πόλεμο». Και όμως, όχι μόνο το Ισραήλ δεν συμμορφώθηκε με αυτήν την αρχή, αλλά έχει κηρύξει τμήματα αυτών των εδαφών ως μέρος του Ισραήλ και βρίσκεται στη διαδικασία κλοπής της γης των Παλαιστινίων κομμάτι-κομμάτι. Δεν έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ, την ΕΕ ή άλλες κυρώσεις στο Ισραήλ.

Παραμένει ζητούμενο η τήρηση των Αρχών του Χάρτη του ΟΗΕ όχι αλλά καρτ…

Η Δύση δεν ήταν σε θέση να αποτρέψει τη στρατιωτική παρέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία.

Η αποτελεσματικότητα του συστήματος των Ηνωμένων Εθνών για την ειρήνη και την επιβολή της, αποδείχθηκε ανεπαρκής.

Η διεθνής κοινότητα οφείλει να αντλήσει μαθήματα από αυτή την αποτυχία.

Οι οικονομικές κυρώσεις που επιβάλλονται σε μια χώρα μπορεί να την γονατίζουν οικονομικά αλλά δεν την σκοτώνουν. Το παράδειγμα του Ιράν είναι χαρακτηριστικό. Η ρωσική οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερη και πιο διαφορετική από το Ιράν, οπότε μπορεί να αποδειχθεί ακόμη πιο ανθεκτική.

4) Η υποκρισία για τους πρόσφυγες πολλών ταχυτήτων ! Ο πόλεμος στην Ουκρανία κατέδειξε ότι η Δύση αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες αναλόγως εθνικότητας, χώματος και φυλής ! Αρκετοί στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική συμμερίζονται τη γνώμη του πρωθυπουργού της Βουλγαρίας ότι: «Οι Ουκρανοί δεν είναι πρόσφυγες με σκοτεινό παρελθόν ή τρομοκράτες. Αυτοί είναι έξυπνοι και μορφωμένοι άνθρωποι».

Ο Ντάνιελ Χανάν, μέλος της Βρετανικής Βουλής των Λόρδων, έγραψε για τους Ουκρανούς πρόσφυγες : «Φαίνονται τόσο σαν εμάς. Αυτό το κάνει τόσο συγκλονιστικό … Ο πόλεμος δεν επισκέπτεται πλέον τους φτωχούς και απομακρυσμένους πληθυσμούς. Μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε».

Στο ίδιο πνεύμα και ο Τσάρλι Ντ´αγκατά ρεπόρτερ του CBS News μετέδωσε από το Λονδίνο ότι: «Η Ουκρανία δεν είναι ένας τόπος όπως το Ιράκ ή το Αφγανιστάν που βλέπουμε συγκρούσεις επί δεκαετίες, πρόκειται για μια σχετικά πολιτισμένη και ευρωπαϊκή χώρα». Μια δημοσιογραφική προσέγγιση που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων και ανάγκασε τον Τσάρλι Ντ´αγκατά να ζητήσει συγγνώμη.

Ένας άλλος Αμερικανός σχολιαστής έλεγε ότι: «Αυτός είναι ο πρώτος μεγάλος πόλεμος μεταξύ πολιτισμένων εθνών στη διάρκεια της ζωής μου».

Είναι αυτό που είπαν και στην Ελλάδα τόσο ο πρωθυπουργός όσο και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας…

Όλοι τους ξεχνούν τι έγινε το 74 στην Κύπρο ή το 1996 στην Γιουγκοσλαβία.

Στην Δύση καλλιεργείται η εντύπωση ότι οι πόλεμοι πρέπει να συμβαίνουν σε «ασυμβίβαστους» τόπους και ότι όσοι έχουν την άνεση της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής δεν χρειάζεται να ανησυχούν πάρα πολύ και να μην νοιάζονται και τόσο για τα όσα συμβαίνουν στις εμπόλεμες περιοχές.

Η δίψα για ορυκτά καύσιμα προκαλεί τους πολέμους…

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 6η :

Παρόλο που ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται ότι δεν έχει σχέση με την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι νέοι ακτιβιστές βλέπουν αλληλένδετα τα δύο προβλήματα καθώς παρατηρούν ότι πηγάζουν απο τα ίδια αίτια. Την δίψα του κόσμου για τα ορυκτά καύσιμα, τα οποία είναι καθοριστικά για την οικονομική θωράκιση των Εθνών και στην προκειμένη περίπτωση την Ρωσία !

Η σουηδική Οργάνωση Greta Thunberg για την κλιματική αλλαγή υποστηρίζει ότι η διεθνής κοινότητα δεν μπόρεσε να επιβάλει στη Ρωσία πλήρεις οικονομικές κυρώσεις λόγω της εξάρτησής της από το ρωσικό πετρέλαιο και το φυσικό αέριο !

Το 2012 η Ουκρανία ανακάλυψε τεράστιες ποσότητες (2 τρις m3) Φυσικού Αερίου συγκεντρωμένες γύρω από τη Χερσόνησο της Κριμαίας. Ταυτόχρονα, οι τεχνολογικές εξελίξεις επέτρεψαν την εξόρυξη σχοστολιθικού Φυσικού Αερίου από τα δύο κοιτάσματα στα Δυτικά και στα Ανατολικά της Ουκρανίας. Λόγω της απουσίας τεχνολογικού εξοπλισμού, η Ουκρανία έδωσε δικαιώματα στη Shell και στην Exonn οι οποίες θα μετέτρεπαν την Ουκρανία στην 2η χώρα στην Ευρώπη σε παραγωγή Υδρογονανθράκων. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν τεράστιο πλήγμα προς τη Ρωσία της οποίας το 30% του ΑΕΠ προέρχεται από τις εξαγωγές Υδρογονανθράκων.

Τα επεισόδια του 2014 στο εσωτερικό της Ουκρανίας, αποτέλεσαν την ευκαιρία για τον Πούτιν να εισβάλει στην Κριμαία και να ελέγξει κατ επέκταση το μεγαλύτερο μέρος της ουκρανικής ΑΟΖ, άρα και το 80% των πιθανών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων. Πρόκειται για το ενεργειακό σκέλος της εισβολής.

Η Ρωσία τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύσσει υπερπόντιες δραστηριότητες. Από την εποχή του Γέλτσιν η Ρωσία επιδιώκει γεωπολιτική προβολή με την προσάρτηση της Κριμαίας, με την παρέμβασή της στη Συρία και την προώθηση οικονομικών δραστηριοτήτων στα αμφισβητούμενα νησιά του βόρειου κύριου νησιού, της Ιαπωνίας.

Η Ρωσία επεκτείνεται και στην Αφρική.

Το 2019, φιλοξένησε την πρώτη διάσκεψη κορυφής της Ρωσίας-Αφρικής, καθώς προσπάθησε να αποκαταστήσει την επιρροή της στην ήπειρο που είχε ξεθωριάσει μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Η Μόσχα ήλπιζε να φιλοξενήσει μια δεύτερη τέτοια σύνοδο κορυφής φέτος και επιθυμεί να εδραιώσει τη θέση της στην Αφρική, με διμερές εμπόριο που έχει αυξηθεί σημαντικά.

Κανόνια και δημοφιλία της Ρωσίας

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 7η:

Η επίθεση στην Ουκρανία αναμένεται να είναι αποτελέσει σημείο καμπής στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας.

Το 2019, η παγκόσμια έρευνα PEW διαπίστωσε ότι λιγότερο από το ήμισυ των ενηλίκων στις περισσότερες από τις 33 χώρες που ερωτήθηκαν είδαν τη Ρωσία ευνοϊκά.

Το 41% των ανθρώπων στις έξι χώρες της Ασίας-Ειρηνικού που ερωτήθηκαν είπε ότι είχαν ευνοϊκή άποψη της Ρωσίας. Εξ αυτών μόνο το 1/4 στην Ιαπωνία (25%) και την Αυστραλία (26%) είδε τη Ρωσία θετικά, σε αντίθεση με τις Φιλιππίνες το 56% και την Ινδία το 49% είχε ευνοϊκή γνώμη για την Ρωσία.

Οι Βόρειο αμερικανοί και οι Δυτικό Ευρωπαίοι ήταν ιδιαίτερα επικριτικοί για τη Μόσχα. Μόνο το 18% των Αμερικανών και ο τρείς (3) στους δέκα (10) Καναδούς είχαν θετική γνώμη για την Ρωσία. Ειδικότερα καχύποπτοι με τους Ρώσους ήταν οι γείτονες της. Θετική άποψη για την Ρωσία εξέφρασε μόλις το 12% των Σουηδών, το 23% των ολλανδικών και το 26% των Βρετανών που ρωτήθηκαν.

Είναι αναμενόμενο ότι η εισβολή στην Ουκρανία θα μειώσει περαιτέρω την δημοφιλία της Ρωσίας σε σχέση με το 2019 στις παραπάνω χώρες.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 8η:

Ισχυρός πονοκέφαλος για την παγκόσμια κοινότητα παραμένει το μέλλον των σχέσεων της Ρωσίας με την Κίνα.

Ο Πρόεδρος XI Jinping αρχικά αρνήθηκε να επικρίνει τις ενέργειες της Μόσχας, αλλά το Πεκίνο αυτή την εβδομάδα εξέφρασε τη «βαθιά λύπη» της στην κατάσταση.

Είναι αναμενόμενο ότι μεταπολεμικά η Μόσχα θα επιδιώξει να αναθερμάνει τις σχέσεις της με την Δύση και την Ανατολή. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί σταδιακά , βασανιστικά αργά και συγκεκαλυμμένα με δυσκολίες και συνέπειες – ίσως και οδυνηρές- στην γεωπολιτική και την παγκόσμια οικονομία.

Η ουδετερότητα της Μέσης Ανατολής

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 9η :

Η αναξιοπιστία των ΗΠΑ κάνει τους περιφερειακούς συμμάχους να είναι προσεκτικοί ως προς την στάση τους απέναντι στον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Χαρακτηριστική περίπτωση οι χώρες της Μέσης Ανατολής. Η Ευρώπη έσυρε πρώτη τον χορό των καταγγελιών και των κυρώσεων στην Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία, οι ΗΠΑ ακολούθησαν, ενώ οι παραδοσιακοί σύμμαχοί τους στη Μέση Ανατολή παρέμειναν αμέτοχοι!

Οι αραβικές χώρες και το Ισραήλ εξέφρασαν ανησυχία για τον πόλεμο και ζήτησαν μια ειρηνική διευθέτηση, αλλά δεν επέκριναν τη Ρωσία. Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα απείχαν από το αμερικανικό σχέδιο ψηφίσματος που κατήγγειλε τη ρωσική εισβολή.

– Γιατί το έκανα αυτό ; Διότι τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν είχαν καμία διάθεση να ταυτιστούν με τις ΗΠΑ. Πριν δυο εβδομάδες οι Χούτι της Υεμένης έπληξαν το Άμπου Ντάμπι με πυραύλους και εκρηκτικά με drones! Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα , προσπάθησαν να πείσουν την αμερικανική κυβέρνηση να επαναπροσδιορίσει την θέση της για τους Χούτι και να τους εντάξει στον κατάλογο των «τρομοκρατικών οργάνωσεων». Ωστόσο η Ουάσιγκτον δεν το έπραξε για να μην δυσαρεστηθεί το Ιράν και εμποδίσει την επιστροφή του στην συμφωνία της για τον έλεγχο των πυρηνικών!

• Στο Κάιρο την περασμένη Δευτέρα, ο Αραβικός Σύνδεσμος πραγματοποίησε συνάντηση, κατά την οποία οι αναπληρωτές υπουργοί Εξωτερικών είπαν ότι «ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου» είναι σημαντικός και ζήτησαν «συγκράτηση» και «διπλωματική λύση», αλλά δεν επέκριναν τη Ρωσία.

Στο Ισραήλ, Ρωσο-Ισραηλινοί υπήκοοι έκαψαν τα ρωσικά τους διαβατήρια σε διαδηλώσεις υπέρ της Ουκρανίας. Ωστόσο, η θέση της ισραηλινής κυβέρνησης ήταν πιο μετρημένη διότι οι δυο χώρες (Ισραήλ – Ρωσία) συνεργάζονται στο μέτωπο της Συρίας. Επειδή η Αμερική δεν έχει καμία επιρροή στη Συρία, όπου το Ιράν προσπαθεί να οικοδομήσει μια στρατιωτική υποδομή με την οποία μπορεί να απειλήσει το Ισραήλ, το Τελ Αβίβ πρέπει να συντονίσει τα χτυπήματά του σε ιρανικούς στόχους με τη Ρωσία και ως εκ τούτου πρέπει να διατηρήσει μια εργασιακή σχέση με τη Μόσχα.

Τώρα που οι ΗΠΑ «απομακρύνονται» από τη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ και όλοι οι άλλοι γείτονες -σύμμαχοι των ΗΠΑ- πρέπει να κινηθούν μόνοι τους στις διεθνείς σχέσεις, και να συνυπολογίσουν την στάση του απέναντι στη Ρωσία, που πλέον είναι κυρίαρχος περιφερειακός παίκτης.

Οι σύμμαχοι της Αμερικής στη Μέση Ανατολή δεν βλέπουν την Ουάσιγκτον ως αξιόπιστο εταίρο σήμερα, και ως εκ τούτου δεν μπορούν να βάλουν όλα τους τα αυγά στο αμερικανικό καλάθι.

Αντίθετα, έχουν αντισταθμιστεί, ότι, όταν η σκόνη καταλαγιάσει, ο Βλαντιμίρ Πούτιν πιθανότατα θα παραμείνει ο κυρίαρχος της Ρωσίας και πιθανότατα θα ξεπεράσει τον Μπάιντεν και τους περισσότερους άλλους ευρωπαίους αρχηγούς κρατών.

Όσο η Ρωσία παραμένει παίκτης, και στην Αμερική τσακώνονται Δημοκρατικοί με Ρεμπουμπλικανούς για το ποιος ευθύνεται που κατάφερε ο Πούτιν να θεριέψει και να χαθεί η Ουκρανία μέσα από τα χέρια τους, καμία πρωτεύουσα της Μέσης Ανατολής δεν θα εναντιωθεί στον Πούτιν. Μπορεί ο Μπάιντεν να έχει πει «παρία» τον Πούτιν, όμως στη Μέση Ανατολή, πιστεύουν ότι ο Ρώσος Πρόεδρος θα παραμείνει στο παιχνίδι.

Οι σύμμαχοι της Αμερικής στη Μέση Ανατολή δεν αναζητούν πλέον καθοδήγηση στην Ουάσιγκτον, απλώς βλέπουν τις ΗΠΑ ως έναν αναξιόπιστο εταίρο , του οποίου η αντίδραση στις παγκόσμιες πυρκαγιές είναι συχνά κατευναστική.

Αν η ηγεσία της Αμερικής ήταν τολμηρή και διεκδικητική, οι σύμμαχοί της στη Μέση Ανατολή θα μπορούσαν να είχαν παραταχθεί πίσω από την Ουάσιγκτον για την αντιμετώπιση της πολεμικής συμπεριφοράς της Ρωσίας. Αυτοί οι σύμμαχοι της Μέσης Ανατολής θα μπορούσαν να έχουν βρει σε έναν παγκόσμιο συνασπισμό ένα εξαιρετικό εργαλείο για την αντιμετώπιση μιας άλλης δικτατορίας της οποίας η συμπεριφορά αποσταθεροποιεί τη δική τους περιοχή: Το καθεστώς του Ιράν.

Αλλά οι σύμμαχοι της Αμερικής στη Μέση Ανατολή γνωρίζουν ότι η εξωτερική πολιτική του Μπάιντεν διευθύνεται από εκείνους που θέλουν μια πυρηνική συμφωνία με το Ιράν με οποιοδήποτε τίμημα. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ κατανοούν ότι, όταν αντιμετωπίζουν το Ιράν, δεν μπορούν να βασίζονται στην Ουάσιγκτον, αλλά μόνο στον εαυτό τους και σε άλλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Μόσχας.

Όπως έγραψε κορυφαίος αρθρογράφος επί των Μεσανατολικών Θεμάτων: «Μέχρι να επιστρέψει η Αμερική στο να επιδεικνύει αξιόπιστη ηγεσία, μην περιμένετε από τους συμμάχους της στην Μέση Ανατολή να ακολουθήσουν τη γραμμή της».

Η Μέση Ανατολή και ο Αραβικός κόλπος ακούνε με ανησυχία τις φωνές που ήδη διατυπώνονται στην Ευρώπη και που υποστηρίζουν την ανάγκη για άμεση υπογραφή συμφωνία με το Ιράν για τα πυρηνικά, ώστε η Ε.Ε. να μπορεί να αντικαταστήσει το Ρωσικό φυσικό αέριο με Ιρανικό πετρέλαιο! Ο Αραβικός κόσμος προειδοποιεί την Ευρώπη ότι πρόκειται για επαναλαμβανόμενα λάθη στα βασικά σημεία της ενέργειας και της ασφάλειας.

Είναι γνωστό ότι το Ιράν κατατάσσεται στη 2η παγκόσμια θέση δεύτερη μετά τη Ρωσία όσον αφορά τα αποθέματα φυσικού αερίου, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 17% της παγκόσμιας παραγωγής.

Σύμφωνα με τους Άραβες η Ευρώπη κινδυνεύει να κάνει το ίδιο λάθος που έκανε και με την Ουκρανία. Για παράδειγμα, η Γερμανία, κυρίως για εκλογικούς λόγους, κατεδάφισε την ενεργειακή ανεξαρτησία της.

Παραιτήθηκε από την πυρηνική ενέργεια, με αποτέλεσμα να εξαρτάται από το ρωσικό αέριο ! Η ευρωπαϊκή στρατηγική για τάχιστη
μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενίσχυσαν την εξάρτηση της Ευρώπης από την Ρωσία. Δαιμονοποίησαν την πυρηνική ενέργεια και τα πετρελαιοειδή και τώρα πρέπει να βασίζονται σε άλλους, την Ρωσία και τις ΗΠΑ.

Ο Αραβικός κόσμος προειδοποιεί τους Ευρωπαίους ότι , πλανώνται πλάνην οικτρά, εάν πιστεύουν ότι με την άρση των κυρώσεων στο Ιράν θα βρουν καύσιμα και άρα την ησυχία τους. Και αναρωτιούνται :

-Δεν βλέπουν οι Ευρωπαίοι πως συμπεριφέρεται η Τεχεράνη στην γειτονιά της, στον Κόλπο και την Μέση Ανατολή ; Υπάρχει κίνδυνος να παγιδευτούν ακόμη περισσότερο ! Υποστηρίζουν ορισμένοι στην Ευρώπη ότι οι κυρώσεις κατά του Ιράν δεν αποδίδουν και ως εκ τούτου θα πρέπει να βρεθεί λύση . Και εδώ γεννάται το ερώτημα : Εάν οι κυρώσεις δεν λειτουργούν για το Ιράν, γιατί να λειτουργήσουν για τη Ρωσία;

– Δεν βλέπουν οι ευρωπαίοι ότι το Ιράν έστειλε ένοπλες πολιτοφυλακές στη Συρία; Ότι ελέγχει τις καταστροφικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ; Ότι καταστρέφει την Υεμένη υποστηρίζοντας τους HOUTHIS;

Η «5η φάλαγγα»

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ 10η: Ο Πούτιν καταφέρνει να διχάσει το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ καθώς οι Δημοκρατικοί χαρακτηρίζουν τους Ρεμπουμπλικανούς ως την «5η φάλαγγα» του Πούτιν που με την στάση τους υπονομεύουν τις ίδιες της ΗΠΑ !

Ο Τραμπ ισχυρίζεται ότι γνώριζε τις επιθετικές προθέσεις του Πούτιν για την Ουκρανία, αλλά τον προειδοποίησε ότι : «Αυτό δεν μπορείτε να το κάνετε», έτσι ο Πούτιν περίμενε τον Μπάιντεν….

Σύμφωνα με τους Δημοκρατικούς, ο Πούτιν δεν φοβόταν το Τράμπ, τον είχε ζυγίσει ως αδύναμο, εύπλαστο και απίθανο να αντισταθεί στο δρόμο του. Ο Tράμπ – θεωρούν οι Δημοκρατικοί ότι- είναι ένας άνθρωπος που αναλώνεται σε παράπονα, ψέματα και δυσαρέσκεια, επίσης κατηγορούν τους οπαδούς του Τράμπ ότι μισούν τον Μπάιντεν περισσότερο από ό, τι αγαπούν τη Δημοκρατία ή την Αμερική.

Οι Δημοκρατικοί κατηγορούν τους Ρεπουμπλικανούς ότι δεν έχουν σοβαρή στρατηγική για την Ουκρανία πέρα από το να εκθέτουν τον Μπάιντεν, υπονομεύοντας τα διπλωματικά, πολιτικά και εθνικά συμφέροντα της Αμερικής. Στην Αμερική αυτές τις μέρες οι Ρεμπουμπλικάνοι, ακόμη και εκείνοι που χαρακτηρίζουν κακοποιό τον Πούτιν, εξακολουθούν να ασχολούνται με την υποτονικότητα του Αμερικανικού Προέδρου παρά με τον επιτιθέμενο Ρώσο πρόεδρο !

Ακόμη και στην αμερικανική τηλεόραση ακούγονται φιλορωσικές φωνές ! Ο Τάκερ Κάρλσον από τους πιο δημοφιλής τηλεπαρουσιαστές και πολιτικούς σχολιαστές παλαιοσυντηρητικών αρχών με το πιο επιτυχημένο νυχτερινό πολιτικό talk show Tucker Carlson Tonight στο Fox News, σχολιάζοντας το διάγγελμα Πούτιν, υποστήριξε ότι η Ουκρανία δεν είναι «δημοκρατία», αλλά στην πραγματικότητα είναι μια «τυραννία». Οι περισσότεροι Ρεπουμπλικανοί συμμερίζονται τις αιτιάσεις των Τράμπ και Κάρλσον , και επιτίθενται στον Μπάιντεν ακόμη και όταν επικρίνουν τον Πούτιν. «Αν ο Τράμπ ήταν Πρόεδρος, κανένα από αυτά τα χάλια δεν θα είχε συμβεί», δήλωσε στο Fox News, ο πρώην υπουργος Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του Πούτιν, χαρακτηρίζοντας τον : «Πολύ έξυπνο και ικανό» για να προσθέσει ότι ο ίδιος έχει «τεράστιο σεβασμό» στον Ρώσο Πρόεδρο!

Η Κάντας Όουενς μια άλλη Αμερικανίδα συντηρητική συγγραφέας, παρουσιάστρια talk show, πολιτικός σχολιαστής και ακτιβίστρια, κατηγόρησε τις ΗΠΑ για τον πόλεμο στην Ουκρανία, λέγοντας «είμαστε λάθος».

Στο ίδιο μήκος κύματος και άλλοι γερουσιαστές :
• Bill Hagerty (Tennessee).
• Mitt Romney (Γιούτα).
• Ron Johnson (Wisconsin)
• Marsha Blackburn (Tennessee)
• Ted Cruz (Texas)
• Elise Stefanik (Νέα Υόρκη)

Στην διάσκεψη πολιτικής δράσης των συντηρητικών στο Ορλάντο η κυριαρχούσε άποψη ήταν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα συνέβαινε εάν Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Τράμπ.
Ο πρώην εθνικός σύμβουλος ασφαλείας Michael Flynn, κατηγόρησε τον Μπάιντεν για δαιμονοποίηση της Ρωσίας και πρόσθεσε ότι Πούτιν και Τράμπ έχουν «πολλά κοινά».

Με την παραπάνω εκτίμηση Φλιν σπεύδουν να συμφωνήσουν οι Δημοκρατικοί για να φέρουν το ανάποδο αποτέλεσμα ! Ναι -λένε- Πούτιν και Τράμπ έχουν «πολλά κοινά» : Προτιμούν την αυτοκρατορία από την Δημοκρατία την οποία θεωρούν «ενοχλητική». Δεν παραδέχονται ποτέ λάθη, είναι άπληστοι και δειλοί, με επιθετικές τάσεις κατά των μικρότερων και ασθενέστερων αντιπάλων. Ο καθένας βλέπει τον εαυτό του ως τον «Σωτήρα» της χώρας του, του οποίου το πεπρωμένο είναι να το αποκαταστήσει σε ό, τι θεωρεί το παρελθόν μεγαλείο του. Και οι δύο μοιράζονται μια περιφρόνηση για το ΝΑΤΟ.

πηγη
anoixtoparathyro.gr